Kontemplacja i ubóstwo wzbogacające ludzkość cz.7

Na koniec chciałbym wskazać na związek telewizji, czyli widzenia na odległość z kontemplacją i ubóstwem. W trzecim liście do Agnieszki Praskiej Klara pisze:

9 Quis ergo de tantis mirandis gaudiis dicat me non gaudere? 10 Gaudeas igitur et tu in Domino semper (cfr. Phip 4,4), carissima, 11nec te involvat amaritudo et nebula, o in Christo dilectissima domina, angelorum gaudium et corona (cfr. Phip 4,1) sororum; 12 pone mentem tuam in speculo aeternitatis, pone animam tuam in splendore gloriae (cfr. Heb 1,3), 13 pone cor tuum in figura divinae substantiae (cfr. Heb 1,3) et transforma te ipsam totam per contemplationem in imagine (cfr. 2Cor 3,18) divinitatis ipsius, 14ut et ipsa sentias quod sentiunt amici gustando absconditam dulcedinem (cfr. Ps 30,20), quam ipse Deus ab initio suis amatoribus reservavit. 15 Et omnibus qui in fallaci mundo perturbabili suos caecos amatores illaqueant penitus praetermissis, illum totaliter diligas, qui se totum pro tua dilectione donavit, 16cuius pulchritudinem sol et luna mirantur, cuius praemiorum et eorum pretiosi(ta)tis et magnitudinis non est finis (Ps 144,3); 17illum dico Altissimi Filium, quem Virgo peperit et post cuius partum virgo permansit. 18 Ipsius dulcissimae matri adhaereas, quae talem genuit Filium, quem caeli capere non poterant (cfr. 3Re 8,27), 19 et tamen ipsa parvulo claustro sacri uteri contulit et gremio puellari gestavit.

9Któż więc może mnie powstrzymać, abym się nie radowała z tak przedziwnych radości? 10Ciesz się zatem zawsze w Panu (por. Flp 4, 4) i Ty najdroższa, 11i nie pozwól, by cię ogarnęła chmura goryczy, o pani, w Chrystusie najmilsza, wesele aniołów i korono sióstr (por. Flp 4, 1). 12Wpatruj się umysłem w zwierciadło wieczności, wznieś duszę do blasku chwały (por. Hbr 1, 3), 13przyłóż serce do obrazu boskiej istoty (por. Hbr 1, 3) i przez kontemplację cała się przemieniaj w obraz samego bóstwa (por. 2 Kor 3, 18), 14abyś i ty odczuła to, co odczuwają przyjaciele kosztując ukrytej słodyczy, zachowanej od początku przez Boga dla tych, którzy Go miłują (por. Ps 31, 20; 1 Kor 2, 9). 15Omiń wszystkie sidła, w które w tym zwodniczym i niespokojnym świecie uwikłani są jego ślepi miłośnicy, i całym sercem pokochaj Tego, który się cały oddał dla twej miłości. 16Jego piękność podziwiają słońce i księżyc; Jego nagrody są bezcenne i niezmiernie wielkie (por. Ps 145, 3); 17mówię o Synu Najwyższego, którego Dziewica porodziła i po narodzeniu dziewicą pozostała. 18Do tej najsłodszej Matki przylgnij; porodziła Ona Syna, którego niebiosa nie mogły ogarnąć (por. 3 Krl 8, 27),  19a Ona zamknęła Go i nosiła w swym maleńkim, świętym, dziewiczym łonie.

Słodycz radości i zbierająca się chmura goryczy to teren sztuki duchowej walki, którą każdy toczy. Telewizja z jednej strony może wspierać ową słodycz, albo odrywać od życia radości i słodyczy wiary, a zatrzymywać i pomagać w trwaniu w chmurze goryczy. Lekarstwem jest kontemplacja, która tutaj wyrażona jest w zwrotach „połóż umysł w zwierciadło wieczności”, połóż duszę twoją w blask chwały, połóż serce twoje w obraz boskiej substancji i przemień się cała w obraz samego bóstwa”. Czy telewizja może temu pomagać? Czy raczej człowiek doświadczony w kontemplacji może posłużyć się telewizją, aby pomagać kontemplować? Dziennikarz, który widzi dzięki kontemplacji, musi też uczestniczyć w tym, o co walczyła św. Klara, Uboga Dama kościoła św. Damiana, o ubóstwo. Nie ma kontemplacji bez ubóstwa, a czy może być telewizja bez chciwości, skąpstwa i rozrzutności?